-
1 ἐκ-τρίβω
ἐκ-τρίβω, 1) herausreiben, durch Reiben hervorrufen; πῠρ Xen. Cyr. 2, 2, 13; dah. ἐν πέτροισι πέτρον, Stein an Stein reiben, Soph. Phil. 296. – 2) ausreiben, wie Κύκλωπος ὀφϑαλμὸν ὥσπερ σφηκιάν Eur. Cycl. 475; vernichten, wegtilgen, ποίην ἐκ τῆς γῆς Her. 4, 120; πίτυος τρόπον, mit Stumpf u. Stiel ausrotten, wie eine Fichte, die nicht mehr aus der Wurzel ausschlägt, 6, 37; ἐκτέτριπται πρόῤῥιζος ἐκ Σπάρτης 6, 86; Ζεύς σε πρόῤῥιζον ἐκτρίψειεν Eur. Hipp. 684. So ἐκτριβήσεται Soph. O. R. 428; neben καταφϑεῖραι Plut. Eumen. 19. – 3) abreiben, abnutzen, Ἄτλας ὁ χαλκέοισι νώτοις οὐρανὸν ἐκτρίβων, für νῶτα οὐρανῷ, Eur. Ion 2; ὁπλὰς ἐκ τῆς ὁδοῠ ἐκτετριμμένος Luc. Asin. 19. – Uebertr., κακῶς βίον ἐκτρῖψαι, elend hinbringen, Soph. O. R. 248. – 41 ausreiben, ῥύπον Plut.; reinigen, poliren, τὰς πανοπλίας Pol. 10, 20, 2; – καρπούς, χίδρα, Theocr. 7, 156 u. Nic. bei Ath. III, 126 b, ausdreschen.
-
2 εκτριβω
1) тереть(ἐν πέτροισι πέτρον Soph.)
2) добывать трением или высекать(πῦρ Xen.)
3) стирать, изнашивать(σίδηρος ἐκτρίβεται Plut.)
τὰς ὁπλὰς ἐκ τῆς ὁδοῦ ἐκτετριμμένος Luc. (об — осле) стерши себе о дорогу копыта;Ἄτλας νώτοις οὐρανὸν (= νῶτα οὐρανῷ) ἐκτρίβων Eur. — Атлант, держащий на своих плечах небо;κακὸν κακῶς ἐκτρῖψαι βίον Soph. — ужасно закончить ужасную жизнь4) стирать, счищать(ῥύπον Plut.)
5) натирать, чистить(τὰς πανοπλίας Polyb.)
6) досл. высверливать, перен. удалять, уничтожать(τοῦ Κύκλωπος ὀφθαλμὸν ὥσπερ σφηκιάν Eur.; ποίην ἐκ τῆς γῆς Her.)
7) истреблять, уничтожать(τινὰ πρόρριζον Eur., Plut.)
8) разорять(ἥ Ἰταλία ἐκτριβεῖσα Plut.)